3 Haziran 2009 Çarşamba

BU YOL AŞKA ÇIKIYOR / AHMET ERHAN


Bu yol aşka çıkıyor
Doğru git,sola dön
İşte o denizi ben yarattım
Şu çiçeklerin adı neydi
Sümbül,manolya
İşte onları da
Bu yol aşka çıkıyor
Benden söylemesi

Yüzünde hüzün tanecikleri
Saçının her teli rüzgar
Sende sonsuzluğa doğru akan bir şeyler var
İnsanın şiire inanası geliyor
Kar gibi birdenbire dağılası
Ve seninle bir kartopu olası sonra
Kalbinin düğmelerini koparası

Avucumdaki çizgiler kadar bildiğim
Ve sonra unuttuğum bir şehrin
Solgun bir semtinde
Elli yaşımın ve yoksulluğumun koynunda
Yaşayıp duran diriliğim
Bu yol aşka çıkıyor

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder